سپیده که سر بزند نخستین روز روزهای بی مرا آغاز خواهی کرد مثل گل سرختنهایی آه خواهی کشید به پروانه ها خواهی اندیشید و به شاخه سدری کهسایه نینداخته بر آستانه ات
توی درس و مشق توی ورق امتحانی همه ای جای خالی هارو پر کردم اما تو زندگی با جای خالی تو هیچ کاری نتونستم بکنم حتی عادت فک نکنی گریه میکنم ها گریه کار بچه هاست اینو خودت گفته بودی مامان